Nov 22, 2012

Сучасныя загадкі



Конь сталёвы, аўса не просіць, 
А арэ і косіць. (Трактар.)

Ходзіць полем з краю ў край, 
Рэжа чорны каравай. (Трактар.)

Што гэта за машына, 
Што разам і жне і малоціць. 
А ідзе — 
ажно зямлю калоціць. (Камбайн.)

Жалезны конь, у жываце агонь, 
Есці не просіць, а жне і косіць. 
Па полю ўлетку паўзе, 
Траву хутка грызе. (Касілка.)

Не крот, а капае, 
Лап не мае, 
А сеянае з зямлі 
Выкідае. (Бульбакапалка.)

Гусь па вуліцы ідзе, 
Дзюбай вуліцу грызе. (Экскаватар.)

Гудзе, як пчала, ляціць, як страла, 
Крыламі не махае, хто адгадае? (Самалёт.)

Плыве ў прасторы, 
Ды не ў моры, 
Караблём завецца, 
А ля зорак уецца. (Касмічны карабель.)

Па тканаму мору жалезны карабель плыве, 
Мора пад ім шуміць, услед высыхае. 
Сам жа карабель тады кранецца, 
Як да сцяны прыпрэцца. (Электрычны прас.)

Яна на яго злосна бурчэла, 
Кідала яго і вярцела. 
Яно ж пасля гэтага 
Памаладзела. (Пральная машына.)

Мае колы — ды не паравоз, 
Мае стужку, але не матрос. 
Музыкай частуе ён, 
А завуць... (Магнітафон.)

Я не чарапаха — робат, 
Але працаваць люблю, 
Я не слон, але ў свой хобат 
3 дывана ўвесь пыл лаўлю. (Пыласос.)

Праз палі, масты, лясы 
Ляцяць словы-галасы. 
Дзякуючы правадам 
Кажуць тут, а чуюць там. (Тэлефон.)

Пілавінне рассяваю 
I ў час працы я спяваю. 
Лес заўжды мяне чакае, 
Адгадай, хто я такая? (Піла.)

Коўдру, крупы, бохан хлеба –
Я ўмяшчаю ўсё, што трэба. 
А сам еду на спіне. 
Хто я, ведаеш, ці не? (Рукзак, Заплечнік.)

Б'е яго спартсмен ракеткай, 
Ён не крыўдзіцца за гэта. 
I ніколі ён не плача: 
Ні калі ляжыць ці скача. (Тэнісны мяч.)


Загадкі-пытанні



Што сіне не сінячы? (Неба.)

Што бела не белячы? (Снег.)

Што чорна не чэрнячы? (Воран, сажа.)

Чаго на свеце багацей няма? (Зямля.)

Хто ляціць без крылаў? (Вецер.)

Што без вады плавае? (Воблака.)

На чым знаку не наложыш? (На агні і вадзе.)

Што чалавеку самае мілае? (Сон.)

Без чаго чалавек жыць не можа? (Без сну.)

Што хутчэй за ўсё на свеце? (Думка.)

Хто гаворыць на ўсіх мовах. (Язык.)

Што без слёз плача? (Скрыпка.)

Што на свеце ўсім трэба. (Назва, імя.)

Што ў хаце, ды не бачна? (Цяпло.)

Чаго не абнясеш вакол хаты? (Вады ў рэшаце.)

Якога дрэва больш у лесе? (Круглага.)

Што робіць дворнік, калі ў яго на галаве сядзіць верабей? (Спіць.)

Чаму карова кладзецца? (Бо садзіцца не ўмее.)

Пад які куст заяц садзіцца, калі дождж ідзе? (Пад мокры)

Ці можа страус назваць сябе птушкай? (Не, бо гаварыць не ўмее.)

Дзе гарады без людзей, а рэкі без вады? (На глобусе, на карце.)

Дзе мароз улетку водзіцца? (У халадзільніку.)

Казка-загадка "Хмарчын ручнік" ад Расціслава Бензярука



Мядзведзіка Патапку толькі што памылі, выцерлі чыстым ручніком. Маці пачала прыбіраць у хаце, а ён прымасціўся ля акна.

Нечакана выплыла хмарка. Паліў цёплы летні дожджык.

Патапка бачыў, як дожджык мые дрэвы і кусты за акном.

Хмарка паплыла далей. Зноў выглянула сонца. І Патапка заўважыў на небе... каляровы ручнік.

- Мама! - крыкнуў ён. - Глянь: хмарка ручнік пакінула!

- Дзе ён?

- Вунь, на небе, - паказаў лапай Патапка і дадаў: - Я ведаю навошта. Каб дрэвы, памыўшыся, маглі выцерціся.

Тут сонейка схавалася, і ручнік - прапаў.

- А дзе ручнік? - захныкаў Патапка.

- Чаго ты плачаш, дурненькі? - пачала суцяшаць маці. - Сам жа казаў, што хмарка пакінула ручнік, каб дрэвы маглі выцерціся пасля дажджу. Дрэвы выцерліся, і хмарка забрала свой ручнік.

А вы, сябры, ведаеце, які ручнік на небе ўбачыў Патапка?

АДГАДКА ПАД КАТАМ

Казка-загадка "Каваль" ад Расціслава Бензярука



Пасля абеду з захаду прыплыла вялікая чорная Хмара, пайшоў спорны дождж. Ніхто не бачыў, калі Каваль падставіў высозную драбіну і хуценька ўзабраўся наверх. Але неўзабаве ён пачаў старанна працаваць: застукаў, загрукаў, і з накавальні паляцелі залатыя іскры.

Хмара разраслася і закрыла Сонца. А Каваль працаваў і працаваў. Часам грукаў так моцна, што, здавалася, уздрыгвала зямля, а іскры віліся доўгімі змейкамі.

Нарэшце, ці Каваль стаміўся, ці работу сваю ўжо заканчваў, але стукаў ён усё радзей і радзей. А затым і зусім паклаў молат.

Хмара паплыла далей, і зноў выглянула Сонца. Яно папрасіла Каваля:

- Пакажы, што выкаваў ты!

І Каваль выставіў на паўнеба сяміколерны зіхуткі мост.

- Маладзец! - усміхнулася Сонца.


Як завуць Каваля і што за дзіва-мост ён выкаваў?

АДГАДКА ПАД КАТАМ

Nov 21, 2012

Свойскія птушкі


У нашай нявесты сарочак дзвесце, выйдзе на двор, вецер павее - цела відно. (курыца)

У стаўку купалася
Ды сухой засталася
І пайшла гарласта
У чырвоных лапцях. (гусь)

З белага камня, з жоўтага воску адазваўся кавалер на ўсю нашу вёску. (певень)

Ходзіць цар па градзе, носіць блін у барадзе. (певень)

Нарадзіўся прарок з белага каменя, з жоўтага воску, стаў прарок праракаці, сталі людзі дзверы адчыняці. (певень)

Не кароль, а ў кароне, не гусар, а пры шпорах, гадзінніка не мае, а час знае. (певень)

Надзьмута, як мех, белая, як снег, на лапатках ходзіць, рогам траву есць. (гусь)


Nov 20, 2012

Загадкі пра твар



У адным клубочку ды сем дзірачак. (Галава.)

Поўны хлявец белых авец, а між тых авец баранец. (Зубы і язык.)

Адзін гаворыць, двое глядзяць, двое слухаюць. (Язык, вочы, вушы.)

Між двух свяціл я пасярэдзіне адзін. (Нос.)

Пяць братоў у адну ноч радзіліся, а ростам не роўныя. (Пальцы.)

За сцяною касцяною талалай брэша. (язык)

Ляжыць калода пасярод балота: не гніе, не сохне. (Язык)

Беленькія курачкі з-пад печы глядзяць (зубы)

Повен хлявец белых авец (зубы)

Поўны падпечак белых авечак (зубы)

Брат з братам цераз дарогу жывуць, адзін аднаго не бачаць (вочы)

Чорненькае, махнаценькае, як прыйдзе бяда - пацячэ вада. (вока)

Nov 18, 2012

Іголкі і ніткі


Два канцы, два кальцы, а пасярэдзіне цвік. (нажніцы)

Першы канец у жываце, а другі - на верхнім кальцы. Каб першы канец дастаць, трэба ўсе кольцы зняць. (клубок нітак)

Скінуўся ўбок - застаўся хвост на сем вёрст. (клубок нітак)

Кругленькі, маленькі, а за хвост не падымеш. (клубок нітак)

На чым найбольш абручоў? (на клубку)

Крыж на крыжы, хто ведае, нек кажы. (клубок нітак)

Пад страхою пяць паненак мокрыя, а па дарозе пяць дпругіх сухіх ідуць (пальцы жанчыны пры прадзенні).

Пяць авечак стажок скубуць, а пяць дарожкай ідуць (прадзенне).

Пяць уцякае, а пяць даганяе (пальцы ў час прадзення)

Сівенькая, маленькая, а ўвесь свет абшывае. (іголка)

Бегла свінка, залатая спінка, ільняны хвосцік (іголка з ніткаю)

Носік сталёвы, а хвосцік ільняны (іголка і нітка)

Бег кот, праламаў плот (іголка)

Чым я больш кручуся, тым я больш таўсцею. (верацяно)

На адной яме сто ям (напарстак)

Круглая гара, што ні крок, то нара. (напарстак)



Загадкі пра зоркі і месяц



Прыйшла чорна маці, усіх паклала спаці. 
(Ноч.)

Палажу кажух, пасыплю гарох, палажу бохан хлеба.
(Неба, зоркі, Месяц.)


Цёмна-сіняя рагожка
Скрозь усеяна гарошкам, 
Пасярод акрайчык хлеба.
Хто адкажа так, як трэба?
(Неба, зоркі, Месяц.)

Што за цуд за такі:
Па ўсім полі — светлякі,
А найбольшы святляк
Перагнуўся, як чарвяк.
(Зоркі і Месяц.)

Гайда, дзеці, увечар
Дзіва
паглядзім:
Поўны хлеў
авечак,
А казёл 
адзін.
(Зоркі і Месяц.)

Загадкі з поля



Аднойчы дзядзька русы
Спаткаўся ў полі нам:
Тырчаць угору вусы
Даўжэйшыя, чым сам. 
(Ячмень.)

Сінеюць зоркі ў жыце.
Як іх завуць, скажыце? 
(Валошкі.)


Сінявокі, слаўны, чысты,
Галавасты, залацісты.
Дасць абноў ён людзям шмат,
Будзе кожны вельмі рад.
(Лён.)


Маленькі, сухенькі, усіх адзявае. (лён)


Цвіту ўсё лета я,
Жыву ў жыце.
Нашу хлапечае імя.
Як зваць мяне, скажыце? 
(Васілёк.)



На коліку сем саколікаў, кожны ў капотачцы. (Авёс).

Было жоўтым, вырасла зялёным, сонца пацалавала, зноў жоўтым стала. (Пшаніца).

Была ў мяне каморка на тры вуглы і поўна мукі. (грэчка)

Загадаю загадку, закіну за градку, у адзін год пушчу, у другі выпушчу (азімае жыта).

У зямлю кідаем, не жалеем - на другі год разбагацеем (пасеў, зерне, насенне).





Транспартныя сродкі


Пасажыраў спраўна возіць
Па асфальтавай дарозе.
Возіць проста і кругамі,
Дрот чапляе ён рагамі. (тралейбус)

З хаты ў госці, на работу 
Вазіць людзей – яго турботы. (аўтобус)



Хто так гучна завурчаў
І бадзёра паімчаў?
Усяго два колы мае.
Шлем кіроўца апранае. (матацыкл)


Дождж, спёка ці мароз - 
Лес вывозіць (лесавоз).



Кручу педалі,руль трымаю,
І нават тату даганяю! (ровар)

Ліхтарыкі з даху трывожна міргаюць,
Машына чырвоная гучна сігналіць,
Пажар ліквідуе, праедзе скрозь дым,
Каманда ўратуе людзей ад бяды! (пажарная машына)

Павольна едзе, бы гуляе,
І шлях асфальтавы раўняе.
Па дарозе гладкай, новай
Мы праедзем адмыслова! (каток)

Хворы лекара чакае,
І таму яна міргае,
Саступіце ўсе дарогу,
Прапусціце дапамогу! (хуткая дапамога)

Ён па рэйках хутка мчыцца,
Я – на верхняй на паліцы.
Паглядаю ў ваконца,
Як плыве над лесам сонца. (цягнік)

Праз акеан пералятае,
Людзей і грузы дастаўляе.(самалёт)
Крылаў ён не мае,
Але, глядзі – ўзлятае! (верталёт)

Касманаўт у ёй сядзіць,
Ён у космас паляціць. (ракета)

Ён па моры праплывае,
Капітан штурвал трымае (параход, цеплаход, карабель)

Школьныя прылады



Сам я еду на табе. 
А хаваю я ў сабе 
Сшыткі, кніжкі ды алоўкі, 
Ласцік, фарбы, пэндзлік лоўкі... 
Мноства тут патрэбных рэчаў. 
Здагадаўся? Я - (заплечнік)

Што за палачка з прычоскай? 
Абыходзіцца з ёй проста: 
Хвост у фарбу памачаць 
І карціну маляваць! (пэндзаль)

Я сам не малюю, я сам не пішу. 
Але кожны дзень на ўрокі хаджу: 
Каб ручкі з алоўкамі вы не гублялі, 
Захоўвайце іх ува мне, у (пенале)

За алоўкам прыбіраю. 
Ён напіша – я сціраю. (ласцік)

Белы, сіні, жоўты, чорны, 
І зялёны, і чырвоны – 
Кожны ў слоічку сваім 
Мы ў скрыначцы стаім. 
Ты нас маляваць узяў бы. 
Мы – гуашавыя (фарбы)

Ёсць у простага алоўка 
Знакамітая сяброўка: 
Ў ёй па спінцы там і тут 
Лічбы з рыскамі бягуць. 
Сама доўгая, прамая, 
Рысаваць дапамагае, 
Можа мерыць даўжыню, 
Шырыню ды вышыню. (лінейка)

У дзіцяці ёсць яна – спрытна ўсё хапае. 
У дзвярэй ёсць – за яе дзверы адчыняюць. 
За яе нясуць вядро, без яе нязручна. 
І ў пенале ёсць яна. А завецца (ручка)

Вокладка – нібыта дзверы. 
Разгарнеш – і не паверыш: 
Тут і казкі-небыліцы, 
І малюнкі, каб дзівіцца, 
І гісторыі, і вершы. 
Што гэта? Хто скажа першы? (кніга)

Каб пісалі лічбы дзеткі, 
На маіх старонках клеткі. 
Аркушы на скобы сшыты, 
А таму завуся (сшытак)

Я красую на стале, 
Я - мадэль адной з планет. 
Хто паглядзіць на мяне, 
Той пабачыць цэлы свет. (глобус)

Я кручуся ў танцы лоўка. 
На адной назе – іголка, 
Чыркану другой нагой – 
Рыса круглая за мной. (цыркуль)

На пытанне адказаць выпала Рыгорку. 
Ў чорным полі ён малюе белыя разоркі. 
Хто загадку гэтую першы адгадае: 
Ля чаго стаіць Рыгорка, што ў руцэ трымае? (ля дошкі, крэйда)

Загадкі пра восень


Апусцелі палі, хлеб у свірны звязлі
Лугі пакасілі, стагі завяршылі.
Лістота лятае, дождж не сціхае
Калі гэта бывае? (увосень)

На зямлю садзяцца сумна
Жоўценькія матылі.
Пэўна ў іх пра тое думы,
Як зялёнымі былі. (лістапад, восень)

Ішоў даўганогі, не глядзеў дарогі,
У зямлі увяз… Вашым ножкам – гразь. (дождж)

З галінкі збіты ветрам
Ён на зямлю не лёг.
А кружыцца ў паветры,
Як жоўты матылёк. (ліст)

Загадкі пра школу


Дом – палац стаіць высокі,
Нашых ведаў там вытокі.
Радасць свеціцца наўкола,
Ну, вядома, гэта  (школа).

Ва узорных школах ёсць яна –
Парадак без прынукі,
А ў інстытутах – галіна
Асобнае навукі. (дысцыпліна)

У працы не знаю спачыну

Усюды найперш за сталом.
З майго языка за хвіліну
Злятае паўметра слоў. (ручка, аловак)

Каляровыя браткі 
Носяць з дрэва кажушкі. 
Мы завострым ім галоўкі, 
Каб маглі пісаць (алоўкі) 

Палачка цудоўная,
Колерам няроўная.
Трэба толькі ў рукі ўзяць,
Пачынае маляваць. (аловак.)

Рана – росна, у дзень – млосна,
А вечарам – камарыкі. (гультай)

Знаю ўсё і ўсіх вучу,
А сама заўжды маўчу. (кніга.)

У школьным ранцы я ляжу,
Як ты вучышся скажу. (сшытак.)

Па чорным полі зайчык
Скакаў туды-сюды, 
Пасля сябе пакінуў
Бялюткія сляды.(крэйда.)

Кніжкамі набітыя,
На замкі закрытыя,
Паселі на плечы
Школьнай малечы. (ранцы.)

Сучасныя бытавыя прыборы



Па тканаму мору жалезны карабель плыве, 
Мора пад ім шуміць, услед высыхае. 
Сам жа карабель тады кранецца, 
Як да сцяны прыпрэцца. (Электрычны прас.)

Яна на яго злосна бурчэла, 
Кідала яго і вярцела. 
Яно ж пасля гэтага 
Памаладзела. (Пральная машына.)

Мае колы — ды не паравоз, 
Мае стужку, але не матрос. 
Музыкай частуе ён, 
А завуць... (Магнітафон.)

Я не чарапаха — робат, 
Але працаваць люблю, 
Я не слон, але ў свой хобат 
3 дывана ўвесь пыл лаўлю. (Пыласос.)

Праз палі, масты, лясы 
Ляцяць словы-галасы. 
Дзякуючы правадам 
Кажуць тут, а чуюць там. (Тэлефон.)

Загадкі пра дрэвы



Адна я ў лесе з белаю карой.
Багата сокам веснавой парой. (Бяроза.)

Я зацвітаю кожным летам
не пышным — ледзь прыкметным цветам.
Але як толькі зацвіту,
дык пчолы чуюць за вярсту. (Ліпа.)

Я засцілаю дол ігліцай.
Спрадвеку слаўлюся жывіцай. (Сасна.)

I ў сто гадоў я малады.
Маё насенне — жалуды. (Дуб.)

Стаіць у лесе дрэўца,
пад ветрам лёгка гнецца,
а гронкі ягадак гараць,
і снегіры да іх ляцяць...
Хто здагадаецца,
як дрэўца называецца? (Рабіна.)

Заўсёды, летам і зімой,
мае іголачкі са мной.
Галінак у мяне багата.
Я сустракаю з вамі свята. (Елка.)

Лясныя жывёлы




3 грывай, а не конь,
з рагамі, а не бык,
з барадой, а не казёл.
Гучна-гучна зароў
Цар пушчанскіх звяроў. (Зубр.)

Гальчастыя рогі,
хуткія ногі,
колер поўсці — залаты.
Хто я, ці ведаеш ты? (Алень.)


Адгадайце, хто такі
На нагах гусіных
Сярод быстрае ракі
Збудаваў плаціну. (Бабёр.)


У ваду нырае смела,
хатку ён будуе ўмела,
Пад вадой і на вадзе
будаўніцтва ён вядзе. (Бабёр.)

Ён прысмакаў з'еў нямала,
а калі харчоў не стала,
лапу смокчучы, заснуў,
ледзьве не праспаў вясну. (Мядзведзь.)

У рыжай разбойніцы
хвост, як мятла.
Ад кары ўцякла –
сляды замяла. (Ліса.)

3 ялінкі на ялінку,
з галінкі на галінку
скача агеньчык жывы...
Хто гэта? Знаеце вы? (Вавёрка.)

Мышак ловіць, ды не коцік ён,
I лісты носіць, ды не паштальён.
Каб лісе не трапіць на зубок,
У калючы скруціцца клубок. (Вожык.)

Nov 17, 2012

Пра кветкі



Паміж двух лістоў – драточак. 
На драточку – сем званочкаў. 
Пчолкі ў званочкі б’юць 
І мядок дамоў нясуць. 
І ў лісточках, і ў кветках 
І атрута ёсць, і лекі. 
Можа , некалі пасадзіш 
Ты на клумбе белы (ландыш). 

Лісточкі-далонькі і золата- кветкі. 
Трымайцеся з імі абачліва, дзеткі! 
У кветачкі гэтай атрутныя сокі: 
На скуры ад іх застаюцца апёкі. 
Рукамі пакраталі – вочкі шкадуйце: 
Пякучым спрадвек называецца (люцік). 

У лужку-лужочку
выраслі сястрычкі:
Залатое вочка,
белыя раснічкі. (Рамонкі.)

Стаяць каля сценкі Юлькі,
На іх белыя кашулькі.
Сэрцы іх залатыя,
Адгадайце, хто такія? (Рамонкі.)

Жоўтае сонейка ў белых пялёстках – 
Кожны з нас ведае кветачку простую. 
П’ем з ёй гарбату (прастуда міне), 
З ёю варожым (кахае ці не). 
Дык пра якія тут кветкі гамонка? 
Ты здагадаўся? Вядома ж, (рамонкі)! 
 
Узімку цыбулінка спіць-спачывае. 
Прачнецца – і кветкі наволю пускае. 
Хай снег, хай мароз – у вясновым падлеску 
Красуюць блакітныя кветкі – (пралескі). 

Што пахне на лузе так соладка ўлетку? 
Трайныя лісточкі ды шарыкі-кветкі. 
Карове, каню ды сямейцы трусінай 
Наш Яська пайшоў накасіць (канюшыны). 

Загадкі пра кветкі

Цвіту ўсё лета я,
Жыву звычайна ў жыце.
Нашу хлапечае імя.
Як зваць мяне, скажыце? (Васілёк.)

Маніць чырванню пладоў 
Шчыльная сцяна кустоў. 
На калючкі не крыўдуй, 
Лепш плады іх пакаштуй. 
Не шукай наўпрост дарог: 
жываплотам вырас (глог). 

Красавала, чырванела 
кветачка на градках. 
Як пялёсткі абляцелі - засталася хатка. 
Патрасеш - яна звініць. 
Хто у хаціне той сядзіць? 
Булкам адмысловы смак 
надае звычайны (мак). 
Беларускай ружай клічуць. 
Пчолкі кветкі ёй казычуць. 
Як пялёсткі абляцелі - 
Хутка і плады паспелі. 
Толькі есці іх не варта. 
Лепей кінуць у гарбату. 
Мноства розных вітамінаў 
назапасіла (шыпшына). 

За плот чапляецца вусамі 
сцябло з тугімі гаманцамі. 
У гаманцах сядзяць сынкі, 
гадуюць круглыя бакі. 
Калі вусач пажоўк, засох, 
глядзі: пара збіраць (гарох)! 
 
Краску клічуць пустазеллем: 
рвуць усе, ніхто не сее. 
Пчолкі ў жыта залятаюць, 
неба кропелькі шукаюць. 
Ведае, напэўна, кожны 
Нашы сціплыя (валошкі). 
 
У траве ў зялёнай свіце 
Да ўзыходу сонца спіць ён. 
А як сонейка вітае – золатам кашуля ззяе. 
Раптам зробіцца надзьмуты 
У пухнатым белым футры. 
А пад ветрам гайданецца – 
Дык у момант распранецца. 
Што за модны маладзец? 
Ну, вядома ж, (дзьмухавец)!

Ля дарогі — шарык белы,
Вецер дзьме, а шарык цэлы.
А як дзьмухнуць хлапчукі –
Пух ляціць ва ўсе бакі. (Дзьмухавец.)
 
Мы расцем не на градзе, мы красуем на вадзе. 
Першы белы, як сняжок, другі жоўты, як жаўток. 
Не зрывайце нас дарма: без вады жыцця няма. 
Пчолка кветку апыляе – кветка пад ваду нырае. 
Пад вадой плады саспеюць, і вада іх будзе сеяць - 
Круглыя, як мячыкі кветачкі-(гарлачыкі). 

Што за куст цвіце букетамі, 
Фіялетавымі кветкамі? 
Зломім па галінцы ўсе, 
Ў хату радасць прынясем. 
Абламайце хоць увесь, 
Крыўдаваць не будзе (бэз). 

Паўсюль вы сустрэнеце гэтыя кветкі: 
Блакітныя вочкі і жоўтыя зрэнкі. 
На лузе, у лесе, па ўскрайку балота 
Растуць яны дружна. Збірай у ахвоту. 
Калі прыварот трэба моцны ды хуткі, 
Каханку на грудзі кладзі (незабудкі). 

Загадка пра прафесіі



Хто што робіць
Даглядае пчол пчаляр,
Стол майструе сталяр,
Шыбы ў вокны ставіць шкляр,
Беліць сцены маляр.

Чысціць комін камінар,
Сыры варыць сыравар,
Ну а цукар – цукравар.

З футра выкраіў каўнер
Мне на паліто кушнер,
Боты мне пашыў шавец,
Новыя штаны – кравец,
Цацку з дрэва майстры
Выразалі – разьбяры.

Цяпер сам разбяры,
А што робяць ганчары,
Бандары, цесляры,
Маляры, млынары,
Дактара, друкары..

Хто даглядае трактары,
А хто – коней на стайні,
А что вучыць нас?

АДГАДКА ТУТ
 

Copyright © Беларускія загадкі. Template created by Volverene from Templates Block
WP by WP Themes Master | Price of Silver