Казка-загадка "Хмарчын ручнік" ад Расціслава Бензярука

Мядзведзіка Патапку толькі што памылі, выцерлі чыстым ручніком. Маці пачала прыбіраць у хаце, а ён прымасціўся ля акна.

Нечакана выплыла хмарка. Паліў цёплы летні дожджык.

Патапка бачыў, як дожджык мые дрэвы і кусты за акном.

Хмарка паплыла далей. Зноў выглянула сонца. І Патапка заўважыў на небе... каляровы ручнік.

- Мама! - крыкнуў ён. - Глянь: хмарка ручнік пакінула!

- Дзе ён?

- Вунь, на небе, - паказаў лапай Патапка і дадаў: - Я ведаю навошта. Каб дрэвы, памыўшыся, маглі выцерціся.

Тут сонейка схавалася, і ручнік - прапаў.

- А дзе ручнік? - захныкаў Патапка.

- Чаго ты плачаш, дурненькі? - пачала суцяшаць маці. - Сам жа казаў, што хмарка пакінула ручнік, каб дрэвы маглі выцерціся пасля дажджу. Дрэвы выцерліся, і хмарка забрала свой ручнік.

А вы, сябры, ведаеце, які ручнік на небе ўбачыў Патапка?

АДГАДКА ПАД КАТАМ

Вясёлка