Верш-загадка

Крутарогі, надта ўпарты,

Я – хвалы,

Не жартаў варты,

Бо авечак, не праспаўшы,

Я ваджу на пашу, з пашы.

Вёрткі, чуйны, не драпежны,

Горным я бываю, снежным,

А яшчэ я,

Хто не знае,

Птушкай лётаю, спяваю,

І спявак я непадробны –

На бляянне спеў падобны.

А калі ў сталярню ўзяць –

Дошкі я магу стругаць.

Хто такі я,

Гэткі ўвішны?

Кім ні быў бы –

Вам не лішні.

Каб не ўводзіць вас у зман,

Назавуся сам:

Б….

Загадкі Ніла Гілевіча

1. І зімой, і летам – 

Белая як снег, 

І зімой, і летам – 

Як надзьмуты мех,

Ходзіць на лапатках,

Бегае нягегла,

Рогам есць і п’е,

А гергеча гэтак,

Што нікому нельга

Зразумець яе.

2. Два разы нараджаецца, адзін раз памірае.

3. Лёгка з зямлі паднімаеш,

А далей сваёй рукі не кінеш.

4. Без сякеры і цвікоў

Збудавалі круглы дом.

Адгадкі глядзіце далей

Загадкі-рыфмаванкі

Чырвонае цельца, каменнае сэрца,

Вінная на смак, а завецца як? (Вішня.)

На пруточку — буйны цвет, дробныя калючкі…

Не падлазь ка мне, малы, бо паколеш ручкі. (Ружа.)

Грыбкоў сабе насушыць, арэшкаў назбірае,

Зіма сняжком цярушыць, а ёй — бяда малая. (Вавёрка.)

3 гаспадаром сябруе, дом вартуе.

Ляжыць пад ганкам — хвост абаранкам. (Сабака.)

Ён раскажа і пакажа, як жыве планета наша.

А няма электратоку — ён без мовы і без зроку. (Тэлевізар.)

Бягу асфальтам і заўжды

Трымаюся за правады. (Тралейбус.)

Мной дзяўчынак называюць. А як толькі зацвітаю —

3 гудам рупным і вясёлым да мяне лятаюць пчолы. (Ліпа.)

На снезе пушыстым царыца стаіць,

У гронках агністых ззяе, гарыць. (Рабіна.)

I ў сто год я малады,

Маё насенне — жалуды. (Дуб.)

Маўклівая, зялёная, на ўзгорку стаіць.

Як ветрык падзьме — яно зашапаціць. (Асіна.)

Дрэва — я. I з табой мы даўно знаёмыя.

I вясной, і зімой я стаю зялёная. (Елка, сасна.)

Казка-загадка "Самы кароткі месяц" ад Расціслава Бензярука

Сабраў бацька Год сыноў Месяцаў і сказаў:
- Стары я ўжо стаў. Цяжка мне аднаму кіраваць на зямлі. Хацеў бы, каб вы мне дапамаглі ў гэтым. А таму пытаюся: хто чым будзе займацца, як прыйдзецца гаспадарыць на зямлі?
Адзін вырашыў снег растапіць, сок у ствалах дрэў пусціць, другі - кветкі рассыпаць па лугах, трэці - збажыну расціць, чацвёрты - дапамагчы сабраць ураджай, пяты - зямлю снегам пакрыць, каб мароз карэньчыкі раслін не вынішчыў...
Слухаў бацька Год сыноў сваіх, радасна ўсміхаўся ў сівую бараду і назначаў, каму колькі гаспадарыць на зямлі: таму - трыццаць дзён, таму - трыццаць адзін.
А як дайшла чарга да аднаго з малодшых сыноў, дык той раптам заявіў:
- Як прыйду я на зямлю, буду ўсё жывое марозіць, знішчаць. Ух, як я люблю гэта рабіць!
Не спадабаліся яго словы бацьку.
- Табе, сыне, толькі дваццаць восем дзён адвяду.
Заплакаў ад крыўды сын:
- А чаму мне найменш? Хачу столькі ж, як і братам маім.
- Ты - злосны! Значыць, быць табе самым кароткім месяцам. Ну, ладна, - палагаднеў нарэшце бацька Год, - на чацвёрты раз як прыйдзеш на зямлю, гаспадарыць будзеш на адзін дзень больш.

Якое імя ў гэтага сына? Здагадаліся ўжо?

Адгадка далей