Пра кветкі

Паміж двух лістоў – драточак. 

На драточку – сем званочкаў. 

Пчолкі ў званочкі б’юць 

І мядок дамоў нясуць. 

І ў лісточках, і ў кветках 

І атрута ёсць, і лекі. 

Можа , некалі пасадзіш 

Ты на клумбе белы (ландыш). 

Лісточкі-далонькі і золата- кветкі. 

Трымайцеся з імі абачліва, дзеткі! 

У кветачкі гэтай атрутныя сокі: 

На скуры ад іх застаюцца апёкі. 

Рукамі пакраталі – вочкі шкадуйце: 

Пякучым спрадвек называецца (люцік). 

У лужку-лужочку

выраслі сястрычкі:

Залатое вочка,

белыя раснічкі. (Рамонкі.)

Стаяць каля сценкі Юлькі,

На іх белыя кашулькі.

Сэрцы іх залатыя,

Адгадайце, хто такія? (Рамонкі.)

Жоўтае сонейка ў белых пялёстках – 

Кожны з нас ведае кветачку простую. 

П’ем з ёй гарбату (прастуда міне), 

З ёю варожым (кахае ці не). 

Дык пра якія тут кветкі гамонка? 

Ты здагадаўся? Вядома ж, (рамонкі)! 

 

Узімку цыбулінка спіць-спачывае. 

Прачнецца – і кветкі наволю пускае. 

Хай снег, хай мароз – у вясновым падлеску 

Красуюць блакітныя кветкі – (пралескі). 

Што пахне на лузе так соладка ўлетку? 

Трайныя лісточкі ды шарыкі-кветкі. 

Карове, каню ды сямейцы трусінай 

Наш Яська пайшоў накасіць (канюшыны).