Аднойчы дзядзька русы
Спаткаўся ў полі нам:
Тырчаць угору вусы
Даўжэйшыя, чым сам.
(Ячмень.)
Сінеюць зоркі ў жыце.
Як іх завуць, скажыце?
(Валошкі.)
Сінявокі, слаўны, чысты,
Галавасты, залацісты.
Дасць абноў ён людзям шмат,
Будзе кожны вельмі рад.
(Лён.)
Маленькі, сухенькі, усіх адзявае. (лён)
Цвіту ўсё лета я,
Жыву ў жыце.
Нашу хлапечае імя.
Як зваць мяне, скажыце?
(Васілёк.)
На коліку сем саколікаў, кожны ў капотачцы. (Авёс).
Было жоўтым, вырасла зялёным, сонца пацалавала, зноў жоўтым стала. (Пшаніца).
Была ў мяне каморка на тры вуглы і поўна мукі. (грэчка)
Загадаю загадку, закіну за градку, у адзін год пушчу, у другі выпушчу (азімае жыта).
У зямлю кідаем, не жалеем - на другі год разбагацеем (пасеў, зерне, насенне).
0 коммент.:
Post a Comment