Школьныя прылады

Сам я еду на табе. 

А хаваю я ў сабе 

Сшыткі, кніжкі ды алоўкі, 

Ласцік, фарбы, пэндзлік лоўкі... 

Мноства тут патрэбных рэчаў. 

Здагадаўся? Я - (заплечнік)

Што за палачка з прычоскай? 

Абыходзіцца з ёй проста: 

Хвост у фарбу памачаць 

І карціну маляваць! (пэндзаль)

Я сам не малюю, я сам не пішу. 

Але кожны дзень на ўрокі хаджу: 

Каб ручкі з алоўкамі вы не гублялі, 

Захоўвайце іх ува мне, у (пенале)

За алоўкам прыбіраю. 

Ён напіша – я сціраю. (ласцік)

Белы, сіні, жоўты, чорны, 

І зялёны, і чырвоны – 

Кожны ў слоічку сваім 

Мы ў скрыначцы стаім. 

Ты нас маляваць узяў бы. 

Мы – гуашавыя (фарбы)

Ёсць у простага алоўка 

Знакамітая сяброўка: 

Ў ёй па спінцы там і тут 

Лічбы з рыскамі бягуць. 

Сама доўгая, прамая, 

Рысаваць дапамагае, 

Можа мерыць даўжыню, 

Шырыню ды вышыню. (лінейка)

У дзіцяці ёсць яна – спрытна ўсё хапае. 

У дзвярэй ёсць – за яе дзверы адчыняюць. 

За яе нясуць вядро, без яе нязручна. 

І ў пенале ёсць яна. А завецца (ручка)

Вокладка – нібыта дзверы. 

Разгарнеш – і не паверыш: 

Тут і казкі-небыліцы, 

І малюнкі, каб дзівіцца, 

І гісторыі, і вершы. 

Што гэта? Хто скажа першы? (кніга)

Каб пісалі лічбы дзеткі, 

На маіх старонках клеткі. 

Аркушы на скобы сшыты, 

А таму завуся (сшытак)

Я красую на стале, 

Я - мадэль адной з планет. 

Хто паглядзіць на мяне, 

Той пабачыць цэлы свет. (глобус)

Я кручуся ў танцы лоўка. 

На адной назе – іголка, 

Чыркану другой нагой – 

Рыса круглая за мной. (цыркуль)

На пытанне адказаць выпала Рыгорку. 

Ў чорным полі ён малюе белыя разоркі. 

Хто загадку гэтую першы адгадае: 

Ля чаго стаіць Рыгорка, што ў руцэ трымае? (ля дошкі, крэйда)